استعفای سرمربی تیم ملی شمشیربازی سابر که حضور یکی از ورزشکارانش در بخش انفرادی رقابت‌های المپیک پاریس حتمی شده و در بخش تیمی هم به گفته خود مسوولان فدراسیون از شانس بالایی برای کسب سهمیه برخوردار بوده حواشی زیادی برای این رشته در آستانه رقابت های حساس آینده به وجود آورده است. استعفایی که تاکنون دلیلی موجه از سوی سرمربی و حتی فدراسیون مربوطه اعلام نشده و به عنوان استعفای سکوت از آن یاد می‌شود.
اما آیا در واقعیت می‌توان آن را یک استعفا در سکوت تلقی کرد؟ آیا در نظر کارشناسان ورزش و حتی مجریان امور ورزش در کشور نیز این یک
اتفاق غیرعادی نیست؟ آیا این یک استعفا در سکوت و به خاطر مشکلات موجود در شمشیربازی است یا ماجراهای دیگری پشت پرده آن وجود دارد؟ حضور در المپیک چه به عنوان بازیکن چه به عنوان مربی برای هر کسی افتخار محسوب می‌شود و حالا چطور شده سرمربی تیمی که یکی از شاگردانش سهمیه را کسب کرده و برای کسب سهمیه تیمی نیز شانس بالایی دارد، تنها در آستانه چند ماه به آغاز بازی‌ها از سمت خود استعفا می‌دهد و هیچ صحبتی هم در خصوص آن نمی‌کند.
ظاهرا پای برخی منافع شخصی در میان بوده و حال که حضور این رشته ورزشی حداقل در بخش انفرادی المپیک قطعی شده برخی به دنبال
گل آلود کردن این آب و ماهی گرفتن از آن برای خود هستند. شاید با چیدمان اتفاق‌های رخداده بعد از المپیک توکیو برای این رشته ورزشی در کنار هم، می‌توان به این نتیجه رسید که احتمالا این استعفا بر اساس خط مشی‌هایی صورت گرفته است.
با کناره گیری سرمربی اسلحه سابر در این برهه زمانی ظاهرا اهرم‌های فشار بر کمیته ملی المپیک و وزرات ورزش در کشور به کار خواهند افتاد.
زیرا بر اساس شواهد صحبت از معرفی یک مربی مجرب دیگر از داخل کشور در میان نبوده و بحث جذب یک مربی خارجی به میان آمده است آن هم با علم و آگاهی مطرح کنندگان آن از این که بحث جذب مربی خارجی به 2 دلیل مهم تقریبا نزدیک به محال و انجام نشدنی است. دلیل اول قیمت بالای ارزهای خارجی و دوم زمان بسیار کوتاه تا اولین رقابت تیمی کسب سهمیه در بهمن ماه و حتی خود رقابت‌های المپیک در پاریس در مردادماه سال آینده است که عملا یافتن یک مربی خارجی با تجربه طی این مدت کوتاه را تقریبا نشدنی می‌کند.
حالا با این تفاسیر و با صحبت‌هایی که صورت گرفته نظر فدراسیون شمشیربازی روی پیمان فخری، سرمربی سابق تیم ملی سابر است و مسوولان فدراسیون به این سرمربی پیشنهاد بازگشت داده‌اند. پیش از این هم شاهد بودیم که علیرضا پورسلمان رئیس فدراسیون شمشیربازی نیز در مصاحبه‌های خود پیش از شروع بازیهای آسیایی هانگژو اعلام کرده بود که تلاش بسیاری برای بازگشت موقت پیمان فخری و نشستن وی بر روی صندلی مربیان تیم سابر در این رقابت‌ها انجام داده بود که با موافقت کمیته ملی المپیک مواجه نشد و در نهایت انجام آن نیز امکانپذیر نشد.
جالب آنکه این درخواست در حالی انجام شده بود که تیم سابر ایران دوماه پیش از آن در رقابت‌های قهرمانی قاره آسیا بهترین نتایج سالهای اخیر
را به همراه قربانی کسب کرده بود. ظاهرا مسوولان کمیته المپیک نیز بر اساس همین نتایج و البته مدال‌های جهانی که تیم سابر ایران در رقابت‌های جام جهانی الجزایر و جام جهانی اسپانیا بدون حضور پیمان فخری کسب کرده بود با حضور وی مخالفت کرده بودند.
مجددا شاهد آن هستیم که در آستانه یک رویداد بزرگ جهانی دیگر یعنی رقابت‌های المپیک تلاش برای بازگرداندن مربی پیشین تیم ملی
سابر بر روی صندلی مربیگری اما این بار با زبانی غیر مستقیم در حال روی دادن است؟
نکته جالب اینکه پیمان فخری پس از کناره گیری از سمت سرمربیگری تیم سابر ایران و مهاجرت به ینگه دنیا سعی در حضور در عرصه‌های
جهانی به عنوان یکی از نمایندگان داوری کشورمان را داشته و حتی با حضور در رقابت‌های مهم قهرمانی بزرگسالان جهان در سال گذشته برای
خود شانس حضور در رقابت‌های المپیک پاریس را این بار به عنوان یک داور قائل بود، اما فدراسیون جهانی شمشیربازی از یکی دیگر از داوران شمشیربازی ایران برای قضاوت در بازیهای المپیک دعوت به عمل آورد و به همین دلیل فخری امکان حضور در بازیهای المپیک پاریس از این راه را از دست داد.
حال تنها راه حضور فخری در رقابت‌های المپیک پاریس حضور بر روی صندلی مربیگری تیم سابر ایران است و شاید او در این مقطع کوتاه هدایت تیم ملی را برعهده نگیرد، اما شاید بتوان پیش بینی کرد که او برنامه‌ای برای سال آینده و قبل از المپیک برای قبول این سمت داشته باشد.
2 سال قبل فخری که رئیس سابق مرکز نظارت بر تیم‌های ملی بود به عنوان سرپرست کاروان ایران در بازیهای آسیایی هم انتخاب شد، اما به یک باره و به دلیل مهاجرت به آمریکا از سمت خود کناره گیری کرد و حالا باید دید با آن شرایطی که رقم خورد کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش چقدر موافق بازگشت فخری به تیم ملی شمشیربازی هستند.
پایان پیام/
